Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2018

Ο Διγενής Ακρίτας - Δημοτικό

Εικόνα
Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει. Πιάνει καλεί τους φίλους του κι όλους τους αντρειωμένους, νά 'ρθει ο Μηνάς κι' ο Μαυραϊλής, νά 'ρθει κι ο γιος του Δράκου νά 'ρθει κι ο Τρεμαντάχειλος, που τρέμει η γη κι ο κόσμος. Κι επήγαν και τον ηύρανε στον κάμπο ξαπλωμένο. Βογγάει, τρέμουν τα βουνά, βογγάει, τρέμουν οι κάμποι. -Σαν τι να σ' ηύρε Διγενή, και θέλεις να πεθάνεις; -Φίλοι, καλώς ορίσατε, φίλοι κι' αγαπημένοι, συχάσατε, καθίσατε κι εγώ σας αφηγιέμαι. Της Αραβίνας τα βουνά, της Σύρας τα λαγκάδια, που κει συνδυό δεν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν, παρά πενήντα κι εκατό, και πάλε φόβον έχουν, κι εγώ μονάχος πέρασα, πεζός κι αρματωμένος, με τετραπίθαμο σπαθί, με τρεις οργιές κοντάρι. Βουνά και κάμπους έδειρα, βουνά και καταράχια, νυχτιές χωρίς αστροφεγγιά, νυχτιές χωρίς φεγγάρι. Και τόσα χρόνια πού 'ζησα δω στον απάνου κόσμο κανένα δε φοβήθηκα από τους αντρειωμένους. Τώρα είδα έναν ξυπόλυτο και λαμπροφορεμένο, πόχει το

Μήνυμα από γυαλί και αρμύρα

Εικόνα
Όταν ηρεμούσε, έγλυφε τρυφερά τις καμπύλες του. Όταν ξεσηκώνονταν, ρουφούσε την ολότητα του. Το κρυσταλλώδες διάφανο τη γοήτευε. Ο μακρύς λαιμός του, επίσης. Πότε πότε, αντί για φιλί, έστελνε στο στόμιο, αφρίζουσες σταγόνες.  Τι πάθος κι αυτό! Στην αιωνιότητα της, ποτέ δεν είχε νιώσει έτσι. Και να πεις πώς ήταν το πρώτο που συναντούσε! Χιλιάδες βυθίστηκαν μέσα της. Εκατοντάδες ταξίδεψαν μαζί της. Όλα ήταν άδεια. Αυτό όμως, όχι. Τούτο το μπουκάλι είχε περιεχόμενο. Χαρτί, μελάνι και μία αγάπη που ‘θελε να ανθίσει.  “Για πάντα μαζί”, φώναξε αποφασισμένη. Κι ύστερα στάλαξε το κύμα της εντός του. Ματίνα Κ. Καρελιώτη - 2017 Συμμετοχή στον λογοτεχνικό διαγωνισμό μικρομυθοπλασίας με τίτλο «100 λέξεις σε 24 ώρες», που διοργανώθηκε από το περιοδικό Fractal και την Ανοικτή Βιβλιοθήκη στις 9 Δεκεμβρίου 2017 με θέμα «Μήνυμα σε μπουκάλι».